صرافی آنلاین ارزدیجیتال چیست؟ در دلفین وست

دلفین وست

چگونه بیت کوین را به پول نقد تبدیل کنیم

صرافی های آنلاین ارز دیجیتال، شرکت هایی هستند که به شما اجازه می دهند تا “پول واقعی” (مانند دلار، یورو، پوند، تومان و …) که به عنوان پول فیات (fiat money) شناخته می شوند را به بیت کوین و یا سایر ارز‌های دیجیتال تبدیل نمایید. این بدین معنی است که شما می توانید بیت کوین را به پول عادی و پول عادی را به بیت کوین تبدیل کنید. این کار معمولا از طریق یک وب سایت انجام می پذیرد که صرافی آنلاین یا اکسچنج نام دارد.

انواع صرافی های آنلاین

مهم است بدانیم که همه ی صرافی ها شبیه به یکدیگر نیستند. برخی اجازه می دهند تا شما با کاربران دیگر معامله نمایید و برخی دیگر به طور مستقیم اقدام به خرید و فروش بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال می نمایند. دسته‌ی دیگری نیز وجود دارد که به شما اجازه ی خرید و فروش بیت کوین نمی دهند یعنی شما ارز دیجیتال واقعی دریافت نمی‌کنید اما این امکان را دارید تا روی بالا و پایین شدن قیمت ارز‌های دیجیتال نوسان گیری نمایید.

انواع صرافی های آنلاین عبارتند از:

• کارگزاری ها (brokerage) یا صرافی های (over the counter exchange) OTC
• پلتفرم های معامله گری (trading exchange)
• پلتفرم های (peer to peer) P2P
• صرافی‌های غیر متمرکز (Decentralized exchange) DEX

دلفین وست :

کارگزاری ها (brokerage) یا صرافی های OTC (over the counter exchange)

کارگزاری ها یا صرافی‌های  آنلاین OTC سایت هایی هستند که امکان خرید و فروش بیت کوین یا سایر ارزهای دیجیتال را با قیمت از پیش تعیین شده برای عموم مردم فراهم می کنند. زمانی که از سایت یک کارگزاری خرید می نمایید. فرایند معمولا ساده تر و کمتر گمراه کننده است. اما معمولا گران تر تمام می شود و محدودیت‌های زیادی برای کاربران وجود دارد.

در حقیقت این سایت‌های شبیه صرافی‌های فیزیکی هستند که به قیمت و حجم مشخصی از شما ارزدیجیتال می‌خرند و در قیمت مشخصی هم حاضر به فروش به شما هستند. کاربر نقشی در تعیین قیمت خرید و فروش ندارد و فاصله‌ی نسبتا زیادی بین قیمت خرید و فروش وجود دارد.

زمانی که می‌خواهید از این سایت ها خرید نمایید، قبل از خرید از شما آدرس کیف پول ارزدیجیتال یا والت دریافت می‌کنند، چرا که امکان نگهداری و ذخیره ارز خریداری شده بر روی این سایت ها وجود ندارد. همین امر باعث می‌شود در هر نوبت خرید و فروش کارمزد شبکه برای نقل و انتقال ارز دیجیتال بپردازید.

نهایتا کاربران امکان نوسان گیری و کسب سود کوتاه مدت بر روی ارزهای دیجیتال را ندارند، چرا که نمی‌توانند سفارش خود را بر روی قیمت مشخصی ثبت نمایند و منتظر بمانند تا قیمت به آن عدد برسد و معامله انجام شود.

آشنایی با ارزدیجیتال ماشین زمان

 ارزدیجیتال ماشین زمان

فرض کنید سوار ماشین زمان شده‌ایم و می‌خواهیم به دورانی برویم که هنوز بیت کوین خلق نشده اما جرقه‌های نوآوری در حوزه ارزهای دیجیتال از گوشه‌ و کنار دنیا به چشم می‌خورد و محققان پا به‌عرصه فناوری پول الکترونیکی گذاشته‌اند. در این مقاله با پروژه‌هایی که پیش از بیت کوین رویای پول الکترونیکی غیرمتمرکز را در سر داشتند آشنا می‌شویم.

 ارزدیجیتال ماشین زمان:

ظهور پول دیجیتالیِ قابل اعتماد تقریبا همزمان بود با پیشرفت‌هایی که در علم رمزنگاری اتفاق افتاد. دو پرسش اساسی برای هر فردی که می‌خواهد یک پول دیجیتال را بپذیرد پیش می‌آید:

• آیا این پول معتبر است و امکان جعل آن وجود ندارد؟
• آیا فرد دیگری به جز من می‌تواند ادعای مالکیت بر این پول را داشته باشد؟ (مشکل دوبارخرج کردن)

پول کاغذی مشکل جعل را با استفاده از کاغذهایی با ساختار پیچیده و تکنولوژی چاپ برطرف می‌کند. علاوه بر این هرگز با چالش دوبار خرج کردن (Double spend) نیز مواجه نمی‌شود، چراکه یک ماهیت فیزیکی نمی‌تواند همزمان در دو مکان حضور پیدا کند.

همان‌طور که می‌دانید پول سنتی به صورت دیجیتالی نیز قابل ذخیره و انتقال است. برای مقابله با جعل و دوبار خرج کردن، یک (یا چند) واحد یا نهاد متمرکز مثل بانک یا شرکت خصوصی، تمامی تراکنش‌های الکترونیکی را رصد و کنترل می‌کند.

در پول دیجیتال که فاقد جوهر چاپ محرمانه و یا هولوگرام امنیتی است، از رمزنگاری برای اعتماد و اثبات ادعای مالکیت یک پول توسط یک فرد استفاده می‌شود. امضای دیجیتال در علم رمزنگاری به یک فرد امکان می‌دهد تا یک دارایی دیجیتال و یا یک تراکنش را امضا کرده و بدین طریق مالکیت خود را اثبات کند. از امضای دیجیتال همچنین می‌توان برای رفع چالش دوبار خرج کردن نیز استفاده کرد.

در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰، استفاده از علم رمزنگاری گسترش پیدا کرد و تلاش‌هایی از سوی محققین برای ساخت ارزهای دیجیتال به کمک این علم صورت گرفت. ارزهای دیجیتال اولیه، اغلب با عنوان پول دیجیتالی صادر می‌شدند. پشتوانه‌ی آنها یک ارز ملی و یا یک فلزگران‌بها نظیر طلا بود. با اینکه این ارزها عملکرد قابل قبولی داشتند، اما متمرکز بودند و به‌ راحتی می‌توانستند توسط دولت و یا هکرها، مورد آسیب قرار بگیرند.

ارزهای دیجیتالِ نخستین درست مانند سیستم بانکداری سنتی از یک انبار داده‌ی مرکزی برای تنظیم تراکنش‌ها در فواصل زمانی معین استفاده می‌کردند. متأسفانه اکثر ارزهای دیجیتال نوظهور مورد حمله‌ی دولت‌ها قرار گرفتند و به طورکلی نابود شدند. برخی از آنها نیز به طور کلی تغییر ماهیت دادند. به منظور جلوگیری از مداخله‌ی دولت‌های مشروع و یا عناصر جنایتکار، به یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز نیاز بود تا از حملات جلوگیری شود.

در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰، ایستگاه‌های پمپ بنزین هلند از سرقت‌های شبانه رنج می‌بردند چراکه مجبور بودند برای سوخت‌گیری کامیون‌ها سراسر شب را باز بمانند. به منظور تامین امنیت نگهبانان، جمعی از توسعه‌دهندگان تصمیم گرفتند کارت‌های هوشمندی را که در آن زمان مورد آزمایش بودند جایگزین پول نقد کنند. بدین ترتیب رانندگان کامیون‌ها از این کارت‌ها به جای حمل پول نقد استفاده کردند. این قضیه درست مربوط به ۲۵ سال پیش از پیدایش بیت کوین بود.

در همان زمان فردی به نام آلبرت هیجین (Albert Heijin) که یک تاجر با نفوذ در زمان خودش بود، به بانک‌ها پیشنهاد کرد تا روشی ابداع کنند که خریداران بتوانند مستقیما از طریق حساب‌های بانکی‌شان پرداخت انجام دهند. این ابداع با نام نقطه‌ی فروش (Point of sale)، توسعه داده شد. این تقریبا قدیمی‌ترین نمونه موجود از پول الکترونیکی (Electronic cash) است.