ضخامت سقف اینتل دک چقدر باید باشد؟

ضخامت سقف اینتل دک 

با توجه به اینکه انواع مختلفی از دال‌های کامپوزیت وجود دارد، نمی‌توان یک ضخامت ثابت و کلی برای این دال‌ها در نظر گرفت. بلکه در ساخت هر کدام باید یک ضخامت خاص در نظر گرفته شود. بر اساس اصول مهندسی، کمترین ضخامت برای دال بتنی در یک سقف مرکب می‌بایست ۸ سانتی‌متر باشد. از این گذشته معمولاً در سقف‌های مذکور برشگیرها را از ناودانی نمره ۶ انتخاب می‌کنند که دارای ارتفاعی برابر با 6 سانتی‌متر هستند. با اضافه کردن 2.5 سانتی‌متر پوشش بتنی که روی برشگیر قرار می‌گیرد، می‌توان ضخامت سقف اینتل دک را به دست آورد. در سقف‌های کامپوزیت مناسب برای پارکینگ‌ها، ضخامت دال بتنی می‌بایست در حدود 10 تا 12 سانتی متر در نظر گرفته شود. این موجب می‌شود تا ضخامت دال کامپوزیت خود به خود برای پارکینگ‌ها بیشتر شود.

تفاوت دال کامپوزیت با دال بتنی چیست؟

دال بتنی نوعی سقف است که به صورت یک دست و یکپارچه و با استفاده از مصالح ساختمانی مانند بتن و فولاد ساخته می‌شود. اما مصالح مورد استفاده در ساخت آن، نسبت به دال کامپوزیت محدودتر است. از دال بتنی در سقف طبقات ساختمان‌ها استفاده می‌گردد و ضخامت آن در بیشتر مواقع بین 10 تا 50 سانتی متر متغیر است.

پلان تیر ریزی سقف کامپوزیت

پلان تیر ریزی با توجه به نظر مهندس پروژه می‌تواند متغیر باشد. پلان تیر ریزی برای اساس نوع سازه (اسکلت فولادی یا بتنی)، مصالح مورد استفاده و نوع دال کامپوزیت، متغیر است. به طور معمول، در دال‌های کامپوزیت به منظور کم کردن مقدار سربار، تیرهای اصلی را در دهانه‌های کوتاه‌تر قرار می‌دهند. از این رو، تیرهای فرعی عمود بر آن‌ها (تیرهای اصلی) ودر جهت بلندتر قرا خواهند گرفت. البته اگرسقف بصورت شطرنجی اجرا گردد، این امر نقض شده و تیرهای فرعی باید در دهانه‌های کوتاه و بزرگ قرار داده شوند.

انواع بارهای ساختمانی بر روی دال های مرکب

ارزیابی و تعیین دقیق بارهای ساختمانی وارد بر دال‌های مرکب، به منظور پیشگیری از شکست دال در حین ساخت و ساز بسیار مهم است. اگر چنین شکستی رخ دهد، نه تنها جان کارگران به خطر می‌افتد، بلکه خسارت های قابل توجهی نیز به همراه خواهد داشت. بنابراین، تعیین و محاسبه بارهای ساختمانی بسیار مهم است.

انواع بارهای ساختمانی که بر روی دال های مرکب وارد می‌شود به دو دسته عمده طبقه‌بندی می‌شوند:

1. بارهایی که در هنگام بتن ریزی بر دال وارد می‌آید.
2. بارهایی پس از بتن ریزی اعمال می‌شود.

1- بارهای ساختمانی تحمیل شونده در طول بتن ریزی

بارهای ساختمانی که در هنگام بتن‌ریزی بر سقف کامپوزیت اعمال می‌شود، شامل وزن کارگران، بتن تازه، خطوط لوله، قالب ها و عناصر باربر، وزن تجهیزات کوچک و نیروهای ضربه‌ای است. بنابراین، در این مورد بارهای ساختمانی که مهندس سازه در زمان طراحی باید در نظر بگیرد، شامل وزن کارگران بتن‌ریز است. تعداد کارگرانی که مسئول بتن‌ریزی هستند نباید بیشتر از 6 نفر باشد و فقط چهار نفر از آن‌ها باید در اطراف خروجی خط لوله باشد. کنترل تخلیه بتن در هنگام بتن‌ریزی نیز بسیار مهم است. استفاده از بتن اضافی باید با مشورت طراح سازه انجام شود تا بررسی شود که با توجه به طراحی، آیا اضافه کردن چنین باری به ساختمان مجاز است یا خیر.

2- بارهای ساختمانی وارد بر دال پس از بتن ریزی

پس از بتن‌ریزی، بارهای مختلفی بر دال وارد می‌آید. بارهایی مانند وزن بلوک های سیمانی، آجرها، وزن کیسه‌های سیمان و غیره. اگر وزنی که پس از بتن‌ریزی بر دال کامپوزیت وارد می شود، از 1.5KN/m2  تجاوز نکند، بار مازادی بر بتن وارد نمی‌آید. از این رو، تأثیر نامطلوبی بر روی دال بتنی که اخیراً قرار داده شده ایجاد نمی‌شود. با این حال، اگر چنین بارهایی بزرگ‌تر از 1.5KN/m2 باشد، مقاومت بتن باید در نظر گرفته شود و تا زمانی که بتن به حدود 75 درصد مقاومت خود نرسد، نباید بارهای مازاد بر آن اعمال شود.

اگر اجرای دال کامپوزیت تا قبل از 28 روز بعد از بتن‌ریزی انجام شود، لازم است تا از طریق آزمایش بتن، مقاومت بتن را تعیین کنیم. طراحی سازه باید به نحوی صورت گیرد تا بارهایی که بعد از بتن‌ریزی بر سازه ساختمان اعمال می‌گردد، به تیرهای نگهدارنده وارد شود.

در صورت وجود بارهای سنگین ساختمانی، باید با طراح سازه مشورت شود و چنین بارهایی باید روی تیرها قرار گیرند. نمونه‌هایی از بارهای سنگین ساختمانی در امتداد بزرگی احتمالی اعمال شده بر روی دال کامپوزیت را می‌توان در جدول زیر مشاهده کرد. بارهای سنگین معمول که پس از بتن ریزی به کف کامپوزیت وارد می‌شود.

نکات اجرایی

• در سقف‌های مرکبی که طول دهانه بالای 3 متر است یک ردیف شمع و برای دهانه‌های بالاتر از 6 متر دو ردیف شمع لازم است. شمع ها در فواصل مساوی و در زیر تیرها درج شود.
• در محل تقاطع سقف ها با دیوار برشی، از آرماتورهای L شکل 1 تا 2 متری، با قطر 10 تا 12 میلی متر استفاده شود. این کار به اتصال بهتر سقف و دیوار برشی کمک می کند.
• قبل از بتن‌ریزی سقف، فاصلۀ آرماتورها، جوش‌ها، برشگیرها، محل داکت‌ها و آرماتورهای تقویتی دور بازشوها کنترل شود.
• قبل از بتن ریزی، اطمینان حاصل شود که گوه‌های چوبی زیر قالب‌ها محکم باشد.
• جهت جلوگیری از پیشروی بتن در لبه های کار، لازم است تا تخته‌های چوبی پیرامونی با سیم کاملاً مهار شوند.
• به منظور افزایش عمر مفید سقف، محل داکت‌های تأسیسات با تخته یا یونولیت مشخص شود.
• به منظور جلوگیری از خراب شدن سقف در آینده، در اطراف بازشوهای بزرگ، آرماتورهای تقویتی قطری نصب شود.
• جهت اتصال بهتر سقف و دیوار، نیمی از میلگردها در بر روی سقف و نیم دیگرشان در داخل دیوار قرار داده شود.