جاذبه ونیز ایتالیا در رز آبی

جاذبه ونیز ایتالیا

ونیز شهری بسیار رویایی در شمال جزیره ایتالیا است که روی آب قرار دارد و بر روی کانال های آن هیچ زمینی وجود ندارد. ونیز همچون رم و فلورانس و … از شهرهای گردشگر پذیر ایتالیا و جهان است که سالانه افراد زیادی به این شهر سفر می کنند. در این شهر جشنواره ها و کارناوال هایی با رویدادهای مهم هنری و فرهنگی صورت می گیرد. در ادامه مطلب با مکان های دیدنی ونیز با ما همراه باشید.

جاذبه ونیز ایتالیا : 

مکان های دیدنی ونیز ایتالیا

ونیز یکی از زیبا ترین و رمانتیک ترین شهر های روی آب است که سالانه میلیون ها توریست و گردشگر به ایتالیا سفر می کنند تا این میراث جهانی را از نزدیک ببینند. این شهر یکی از جاذبه های اصلی کشور ایتالیا به شمار می رود که علاقه مندان برای بازدید جاذبه های تاریخی و طبیعی و هنری اش جذب می شوند و پس از اخذ ویزای توریستی ایتالیا عازم این کشور اروپایی می گردند. ونیز بزرگ ترین شهر بدون خودروی جهان است که در آن هیچ اثری از دود، ترافیک، اتومبیل ها و کامیون ها پیدا نمی کنید که تنها وسیله حمل و نقل در این شهر آبی قایق است.

از جمله مکان های دیدنی ونیز؛ بازار ها، میدان ها، پل ها، کلیساها، کانال های آب و موزه های تاریخی در این شهر است. شهر ونیز به علت زیاد بودن آثار تاریخی و هنری و معماری در لیست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. نکته جالب این است که حتی آتش نشان ها و پلیس ها هم در با قایق موتوری در شهر تردد دارند.

میدان و کلیسای سن مارکو

میدان سنت مارک یکی از مهم ترین مکان های توریست پذیر ونیز می باشد و یکی از حواریون عیسی مسیح به نام سن مارکو در این میدان دفن گردیده که به نام مارکوپولو جهان گرد نام گذاری شده است. کلیسای سن مارکو در میدان سنت مارک قرار دارد که محل جمع شدن مردم و مهم ترین میدان میدان ونیز می باشد. کلیسای سن مارکو به عنوان نماد شهر ونیز محسوب می شود که از بلندترین برج ناقوس با ارتفاع ۹۹ متر است.

کلیسای سن ویدال و موسیقی ونیزی

از جاذبه های توریستی ونیز که افراد بسیاری را برای کنسرت هایش به شهر ونیز می کشاند. گروه موسیقی ونیز با اجرای قطعات ویوالدی از سال ۱۹۸۷ تا اکنون است که هیچ رقیبی ندارد. نوازندگان این گروه همگی از حرفه ای ترین نوازندگان سازهایی منتخب می شوند که معمولا بتواند از تمام سازه هایش در اجرای موسیقی کمک بگیرد و تسلط کافی داشته باشد.

پل افسون ها

یکی از پرطرفدارترین نقاط دیدنی در ونیز است که در ردی رودوخانه ریو دی پالاتزو قرار گرفته است. این پل تاریخی جذاب از عاشقانه ها و تراژدی های زیادی حکایت می کند. پل سر پوشیده و سفید رنگ افسون ها علاوه بر تاریخ و معماری زیبا جایگاه ویژه ای در افسانه های عاشقانه دارد.

سالن اپرا ونیز

خانه ی اپرای تاریخی ونیز همچنان یک مکان جالب و پر طرفدار برای ونیزی ها است که مانند یک جعبه جواهر با توردوزی مخمل و جواهرات فراوان به چشم می خورد. لوستر های سنگین و طلایی و معماری و طراحی فوق العاده آن بازدیدکنندگان فراوانی را به حضور می خواند. در روز های عصر طلایی موسیقی کلاسیک ایتالیا که شامل اجرای باله و اپرا و موزیکال می شود است.

درباره بهترین جاهای دیدنی فلورانس

بهترین جاهای دیدنی فلورانس

همانطور که میدانید فلورانس یکی از زیباترین شهرهای تاریخی دنیاست که پر از بناهای جذاب و دیدنی می باشد . وقتی در کوچه و خیابان های این شهر قدم میزنید انگار به گذشته سفر کرده اید و چنان غرق در زیبایی و تنوع بناها می شوید که ممکن است ساعت ها بی اراده وقت خود را صرف قدم زدن کنید.جالب است بدانید کل شهر فلورانس در یونسکو ثبت شده است و بی دلیل نیست که هر سال میلیون ها گردشگر از آن بازدید می کنند.حدود یک سوم از آثار تاریخی جهان در این شهر قرار دارد! در خصوص این موضوع در بخش های بعدی به صورت کلی صحبت خواهیم کردیم. با ما همراه باشید تا اطلاعاتی بسیار مفید درباره فلورانس کسب کنید.

آب و هوای فلورانس :

از دیگر موضوع هایی که درباره فلورانس می توان اشاره کرد آب و هوای شهر فلورانس می باشد که در حالت کلی این شهر دارای آب و هوای معتدل و مناسبی می باشد و این امر در جذب گردشگران و مسافران به سوی خود بسیار تاثیرگذار می باشد. در فصل تابستان روزهای گرم و مرطوب و شب های نسبتا سرد را شاهد هستیم و در فصل زمستان روزهای سرد و شب های به ندرت سرمای هولناک را مشاهده می کنیم؛ و در تمامی فصول سال به جز فصل تابستان بارندگی در میزان مناسب مشاهده می شود. شما می توانید با انتخاب یکی از فصول با توجه به شرایط و موقعیت خود به شهر فلورانس سفر کنید و زیبایی های این شهر را از نزدیک مشاهده و لمس کنید. بی شک آب و هوا از جمله مواردی می باشد که افراد در هنگام سفر خود به مقصدشان به آن توجه بسیار زیادی دارند که می توان گفت شهر فلورانس با دارا بودن آب و هوای معتدل گزینه بسیار مناسبی برای مسافرت در تمامی فصول می باشد.

بهترین زمان سفر به فلورانس :

از دیگر اطلاعاتی که درباره فلورانس می توان ارائه داد بهترین زمان سفر می باشد همانطور که در بخش قبل اشاره کردیم شهر فلورانس با دارا بودن آب و هوای معتدل بسیار مورد توجه افراد و گردشگران واقع می باشد اما در حالت کلی می توان گفت بهترین زمان سفر به فلورانس فصول تابستان و پاییز می باشد. چرا که در این فصول با حاکم بودن هوای گرم و بارندگی بسیار نادر افراد می توانند بدون اذیت شدن از شرایط اقلیمی به راحتی به سفر خود بپردازند. در فصل پاییز با خنک شدن کم کم هوا و زرد رنگ شدن برگهای درختان حال و هوای شهر فلورانس بسیار دل انگیز و دیدنی می شود و می توان گفت با حال و هوای عاشقانه ای که در سطح شهر فلورانس به وجود می آید گزینه بسیار مناسبی برای پیاده روی دو نفره ای می باشد.

جاذبه های فلورانس :بهترین جاهای دیدنی فلورانس :

کلیسای جامع مشهور پیاتزا دل دوامو که دقیقا در مرکز شهر قرار دارد،دارای مجموعه ی بی نظیری از آثار تاریخی هنر کلاسیک است.تعمیدگاه سان جیوانی یکی از مهمترین اماکن مذهبی و قدیمی ترین بناهای فلورانس محسوب می شود.گالری اوفیتیز مهمترین موزه فلورانس است که آثار بی نظیری از میکل آنژ،داوینچی،رافائل،ساندرو بوتیچیلی و هنرمندان مشهور دیگری در آن به نمایش گذاشته شده است.کلیسای سنتا ماریا نولا،موزه آثار کلیسای جامع و باغ های بابولی که بسیار رویایی و زیباست و پر از قیمت های جذاب و مجسمه های مرمری می باشد،آکادمیا گالری موزه ای است که مجسمه داوود اثر میکل آنژ در آن قرار دارد، باغ های باردینی به ویلای باردینی متصل هستند و بازتابی ازشور و شوق دوران سلطنت ملکه ویکتوریا برای بازسازی جنگل های سنتی بریتانیا محسوب می شود،فقط تعدادی از جاهای دیدنی این شهر هستند.

فرودگاه فلورانس :

فرودگاه پرتولا و فرودگاه پیزا گالیئو گالیله دو فرودگاه باشکوه و مجللی می باشند که در شهر فورانس واقع می باشند. این دو فرودگاه از جمله پرتردد ترین و شلوغ ترین فرودگاه های این منطقه می باشد چرا که روز به روز بر تعداد گردشگران و مسافرانی که به فلورانس سفر می کنند افزوده می شود این دو فرودگاه دارای امکانات و خدمات بسیار لوکس و باکیفیتی می باشند.

معرفی دیدنی های بونولیا

دیدنی های بونولیا

بولونیا ایتالیا

بولونیا  بزرگترین شهر و مرکز ناحیه امیلیا رومانیا و نیز استان بولونیا در شمال ایتالیا است. بولونیا با جمعیتی بالغ بر ۲۵۷ ۳۸۸ تن، هفتمین شهر پرجمعیت در کشور ایتالیا به‌شمار می‌آید.

قدیمی‌ترین دانشگاه جهان، دانشگاه بولونیا در این شهر قرار دارد.همچنین مقر کمپانی‌های خودروسازی لامبورگینی، مازراتی، پاگانی و فراری و نیز شرکت موتورسیکلتسازی دوکاتی در نزدیکی بولونیا واقع شده‌اند.

از این شهر بعضاً به عنوان گران‌ترین شهر ایتالیا یاد می‌شود. پیاتزا ماجوره میدان اصلی شهر بولونیا است.

معماری

بولونیا مرکز بزرگ آموزش و فرهنگ در دوره میانه و اوایل رنسانس بود.

در مرکز میان‌سده‌ای شهر ساختمانهای نما آجری و گچی سیمانی به رنگهای گرم، گذرگاه‌های مسقف با مغازه‌های کوچک، خیابانهای سنگ‌فرش شده زیاد و میادین بیشمار دیده می‌شود.

حاشیه مدرن شده، مرکز شهر را احاطه کرده‌است. سن پترونیو (San Petronio) کلیسای پرابهت بولونیاست، که رو به میدان بزرگ (Piazza Maggiore) که میدان اصلی شهر است واقع شده.

این میدان در سال ۱۳۹۰ شروع به ساخت شد، اما نماهای ظاهری آن هیچگاه کامل نشد. محوطه وسیع درونی به سبک گوتیک ساخته شده‌است.

از کلیساهای قابل توجه دیگر یکی سن دومنیکو (San Domenico) است، که در سال ۱۲۲۱ بنا شد، اما بین ۱۷۲۹ تا ۱۷۳۲ کاملاً اصلاح و دگرگون شد و دیگری هم سن فرانچسکو (San Francesco) که ساخت آن از سال ۱۲۳۶ تا ۱۲۶۳ طول کشید و بعد از خسارت زیادی که در جنگ جهانی دوم دید، مرمت شده‌است.

جاذبه های گردشگری بولونیا + دیدنی های بونولیا

QUADRILATERO

در شرق میدان Maggiore خیابان های چهارگوشی اطراف Clavature وجود دارند، جایی که در ابتدا بولونیای رومی بوده است. این مجموعه بهترین جا برای قدم زدن و خرید کردن است و دارای کافه و رستوران های جالب و از بهترین جاذبه های بولونیا می باشد.

Torre degli Asinelli

سمبل اصلی این شهر دو برج کنار هم است. برج بلندتر Torre degli Asinelli نام دارد که ۹۷،۲ متر ارتفاع دارد و برای بازدید عموم باز است اگرچه که بازدید این مکان در روزهای تعطیل توصیه نمی شود (۴۹۸ پله ای که به تازگی بازسازی شده دارد) و همچنین برای دانشجویان خرافاتی هم توصیه نمی شود ( محلی ها می گویند اگر شما از این برج بالا بروید هرگز فارغ التحصیل نخواهید شد). این برج توسط خانواده Asinelli بین سال های ۱۱۰۹ و ۱۱۱۹ ساخته شده است. برج کوتاه تر Torre Garisenda نام دارد که ۴۷ متر ارتفاع دارد که به اندازه ۳،۲ متر از جای اصلیش منحرف شده است

سانتو استفانو (Santo Stefano)

وقتی شما به گشت و گذار می‌پردازید، هرگز کمبودی در مورد جاذبه های گردشگری بولونیا در این شهر تاریخی حس نخواهید کرد. اما بازدید از سانتو استفانو حال و هوای دیگری دارد. این مجموعه از ۸ ساختمان تشکیل شده که به گهواره‌ی ایمان معروف هستند. قدمت این ۸ ساختمان به قرن ۱۰ تا ۱۳ میلادی بازمی‌گرد

موزه لامبورگینی

این موزه در روستای Sant’Agata بولونیا واقع است ( ۲۰ کیلومتری شرق Modena و ۳۵ کیلومتری شمال غربی بولونیا). این موزه تاریخچه لامبورگینی را از ابتدای تولید آن که با مدل ۳۵۰ GT در سال ۱۹۶۴ معرفی شد را نمایش می دهد. ماشین های نمایش داده شده از ماشین های کلاسیک میورا ، Countach، گالاردو و دیابلو تا مدل های اولیه و منحصر به فرد را شامل می شود و یکی از اصلی ترین جاذبه های بولونیا است. بازدید کنندگانی که جلوتر جا رزرو می کنند می توانند به تور کارخانه لامبورگینی جایی که ماشین های سفارشی و دست ساز ساخته می شوند بروند و از اسرار این برند شگفت انگیز باخبر شوند. بلیط اتوبوس برون شهری منطقه ۳ به مبلغ ۲٫۹۰ یورو را تهیه کنید و با اتوبوس به این مکان بروید. برای تور کارخانه حداقل یک ماه جلوتر می بایست جا رزرو کنید (در فصول شلوغ از ۲ تا ۳ ماه قبل) و کارت شناسایی به همراه داشته باشی

سان کلمبانو – مجموعه Tagliavini

کلیسایی با بازسازی شگفت انگیز بوسیله نقاشی روی گچ و دخمه های قرون وسطایی که در سال ۲۰۰۷ به آن توجه شد. این مکان دارای مجموعه ای جذاب از بیش از ۸۰ نوع آلات موسیقی است که بوسیله نوازنده ارگ Luigi Tagliavini جمع آوری شده است. این مجموعه شامل چنگ، پیانو مربوط به دهه ۱۵۰۰ است؛ مطلب جالب توجه این که هنوز به طور کامل تمامی این آلات کار می کنند. موبایل خود را به اندازه کافی شارژ کنید این موزه یکی از جذاب ترین مکان ها برای عکس برداری است.

موزه Gelato Carpigiani

این موزه خانوادگی در سال ۲۰۱۲ توسط Carpigiani بازگشایی شد؛ کسی که سازنده دستگاه های بستنی سازی بود و تاریخچه بستی را از دسرهای یخ زده تا الان در ایتالیا دنبال کرده است. فروش بسنتی با چرخ دستی در قرن نوزدهم رایج شد. در این موزه می توانید به تور بستنی سازی بروید و طعم های مختلف بستنی را امتحان کنید و پیش بند ببندید و زیر نظر راهنمایان از دانشگاه بستنی سازی بستنی درست کنید. پیش تر باید جا رزرو کنید روزانه دور تور انگلیسی زبان به این مکان می رود یکی ۱۱٫۳۰صبح و دیگری ۲٫۳۰ بعد از ظهر. کلاس های حرفه ای بستنی سازی هم در یک دوره ۱۹ روزه به مبلغ ۴۴۸۰ یورو برگزار می شوند. می توانید از ساعت ۹ تا ۵ به دور از استرس یک بستنی ساز درست و حسابی شوید. برای رفتن به این موزه بلیط برون شهری منطقه ۲ به مبلغ ۲٫۱۰ یورو را تهیه کنید. با اتوبوس های TPER (مربوط به بولونیا و حومه) ۸۷ کیلومتر از میدان XX Settembre تا ایستگاه Magli در حومه Anzola dell’Emilia راه است ( به فاصله ۳۰ دقیقه از غرب بولونیا).

افراد و شخصیت های مهم ایتالیا

شخصیت های مهم ایتالیا(لئوناردو داوینچی،نقاش ایتالیایی)

بسیاری از آثار لئوناردو داوینچی از نقاط مختلف جهان در نمایشگاهی بزرگ در لوور جمع‌آوری و به نمایش گذاشته شدند. اما هنوز آثار زیادی هستند که در شهرهای کوچک و بزرگ ایتالیا باقی مانده‌اند.

جورجو وازاری، در زندگینامه‌ی لئوناردو داوینچی که ۳۰ سال پس از مرگ این هنرمند در سال ۱۵۱۹ نوشته شده است، می‌گوید داوینچی از چنان نبوغی برخوردار بود که هرچه به ذهنش می‌رسید، به‌راحتی در انجام آن تبحر می‌یافت. پانصد سال پس از مرگ این هنرمند، موزه لوور پاریس، نمایشگاه پربازدید «لئوناردو داوینچی» را برگزار کرد و بدون‌تردید، موردتوجه‌همگان‌قرارگرفتن خود را در زمان حال، مدیون این نمایشگاه است. چیره‌دستی اندیشمندانه‌ی داوینچی که در نقاشی‌ها و طراحی‌ها به‌علاوه‌ی پژوهش‌های علمی و الگوهای معماری و مهندسی وی کرد پیدا می‌کند، موجب برپایی نمایشگاه‌های فراوانی شده است که برای بزرگداشت او در شهرهای مختلف ایتالیا  برگزار می‌شوند. ایتالیایی‌ها همچنان به‌خاطر این هنرمند شهیر به خود می‌بالند و مدعی میراث وی هستند.

زمانی که موزه‌ی لوور، به‌عنوان بزرگ‌ترین مجموعه‌دار نقاشی‌های داوینچی از نقاشان و شخصیت های مهم ایتالیا  در جهان، شروع برگزاری جشن‌های یادبودی برای داوینچی به‌مناسبت پانصدمین سال مرگ وی کرد، غرور ایتالیایی‌ها خدشه‌دار شد. اما پس از چندین کشمکش بین دو کشور، امانوئل مکرون و سرجیو ماتارلا، روسای جمهور فرانسه و ایتالیا در مراسمی رسمی در آمبواز (همان محلی که داوینچی در آن درگذشت) در فرانسه به ملاقات هم شتافتند و به همراه هم بر سر مزار این هنرمند حاضر شدند. در میانه‌ی این چشم‌وهم‌چشمی‌ها، غرور هیچ شهری به‌اندازه‌ی وینچی لگدمال نشد؛ شهری کوچک در توسکانی که در فاصله‌ی ۱۷ مایلی در سمت غرب فلورانس قرار گرفته است و داوینچی در تاریخ ۱۵ آوریل سال ۱۴۵۲ در آن متولد شد. او پسر سِر پیرو داوینچی، دفترداری از طبقه‌ی ثروتمند جامعه، و یک دختر روستایی محلی به نام کاترین بود.

روح داوینچی را می‌توان همه‌جا، در میان دیوارهای شهر کوچک وینچی، احساس کرد. چراکه هنرمندان معاصر به رویاهای خود جامه‌ی واقعیت پوشانده‌اند و ایده‌هایش را از نو آفریده‌اند. مجسمه‌ای سه بعدی از طراحی مرد ویترویوسی، اثر داوینچی، در میدان اصلی شهر واقع در بخش تاریخی آن، آشکارا به چشم می‌خورد. در بخش دیگری نیز، اسبی برنزی با الهام از یکی از مدل‌های داوینچی به چشم می‌خورد که او آن را برای خاندان اسفورزا در میلان ساخت، اما هیچ وقت فرصت تکمیلش را نیافت. سایر فضاهای شهری وینچی نیز به همین منوال و توسط هنرمندان بسیاری به آثاری برگرفته از طراحی‌های داوینچی آراسته شده است.

اطلاعات دقیقی از زادگاه واقعی داوینچی در دست نیست. اما آنطور که والترآیزاکسون در زندگینامه‌ی داوینچی (۲۰۱۷) می‌گوید، «اسطوره و صنعت گردشگری محلی» در کلبه‌ای سنگین در دهکده‌ی آنچیانو، در فاصله‌ی دو مایلی از وینچی، متولد شد که این کلبه، اکنون به موزه‌ای کوچک بدل شده است. پالازو گودی (Palazzo Guidi)، یکی از سالن‌های موزه‌ی لئوناردو داوینچی (Leonardo da Vinci Museum) در شهر وینچی، تا ژانویه‌ی آتی میزبان نمایشگاهی درباره‌ی هویت داوینچی و رابطه‌ی وی با شهر مادریش خواهد بود.

قسمتی از موزه‌ی داوینچی در شهر وینچی به کاوش درباره‌ی اولین طراحی این هنرمند می‌پردازد که منظره‌ای متعلق‌به پنجم اوت سال ۱۴۷۳ است و شیفتگی وی نسبت به طبیعت را ثابت می‌کند. اصل این اثر (رونوشت آن در این نمایشگاه به نمایش در آمده است) متعلق به گالری اوفیتزی (Uffizi Galleries) است و همراه با مرد ویترویوسی داوینچی برای نمایش به موزه لوور به امانت داده شده‌اند. مرد ویترویوسی داوینچی از لحاظ شهرت از تابلوی معروف مونا لیزا چیزی کم ندارد و در گالری آکادمی (Accademia Galleries) در شرایطی کنترل‌شده نگهداری می‌شود.

تمرکز موزه‌ی فوق روی آثاری است که علاقه‌ی داوینچی را به علم، معماری و مهندسی نشان می‌دهد و چند مدل مختلف از جمله جنگ‌افزارهای مختلف و ماشین‌های پرنده را شامل می‌شود. این مدل‌ها در سال ۱۹۵۲ ساخته شده‌اند و برای پانصدمین سالگرد مرگ او به نمایش درآمده‌اند. بخش‌های دیگر موزه مربوط‌به اپتیک، آناتومی، ساعت‌های مکانیکی، مطالعه‌ی آب و علم هندسه است.

در سال‌های دهه‌ی ۱۴۶۰، داوینچی شهر وینچی را ترک کرد تا به فلورانس برود و با پدرش زندگی کند. چون او حاصل ازدواج رسمی پدرش نبود، نمی‌توانست شغل دفترداری را که کسب‌وکار خانوادگی آن‌ها بود را تصاحب کند و بنابراین، ابتدا به مدرسه‌ای فرستاده شد تا ریاضیات بیاموزد. وازاری در کتاب خود نوشته است که لئوناردوی نوجوان توانست به‌سرعت از معلم خود در علم ریاضی جلو بزند. او در همان سنین به‌عنوان دستیار آندرئا دل وروکیو، مهندس و هنرمند ساکن فلورانس، انتخاب شد.

در سال‌های میانی دهه‌ی ۱۴۷۰، داوینچی شمایل فرشته‌ای را در سمت چپ «غسل تعمید مسیح» وروکیو کشید. تابلوی «عید بشارت» داوینچی که متعلق‌به کلیسای مونت الیویتو است نیز مربوط به همان سال‌ها است. هر دو تابلو اکنون روی یکی از دیوارهای اوفیتزی آویزان هستند و در کنار آن‌ها، تابلوی «ستایش مغ» (یا «نیایش مغ») قرار دارد که داوینچی آن را پس از نقل مکان به میلان در سال ۱۴۸۲ نیمه‌تمام رها کرد. موزه‌ی اوفیتزی از امانت‌دادن این آثار به موزه‌ی لوور خودداری و علت این کار را، آسیب‌پذیری آن‌ها عنوان کرده است.

اولین اقامت داوینچی در میلان ۱۷ سال به طول انجامید. آن زمان زمامداری این شهر به عهده‌ی لودوویکو اسفورزا (Ludovico Sforza) بود؛ همان شاهزاده‌ای که برای خلق آثار مختلف داوینچی را به دربارش دعوت و از او حمایت کرد کرد. پیش‌نویس معرفی‌نامه‌ی داوینچی به لودوویکو در گالری آمبروزیانا (Pinacoteca Ambrosiana gallery) در میلان در معرض دید همگان قرار دارد. او در این نامه خود را یک مهندس نظامی کارکشته معرفی می‌کند که قادر به طراحی سلاح‌هایی است که «وحشت زیادی را به دشمت مستولی خواهد کرد». او درباره‌ی مهارت‌های دیگری که در زمینه‌ی مجسمه‌سازی و نقاشی دارد، در بخش دیگری صحبت می‌کند. همچنین، این وعده را می‌دهد که اسبی برنزی را «به پاس شکوه جاودانه و افتخار ابدی» خاندان اسفورزا تقدیم کند. در حدود پانصد سال پس از این نامه، نسخه‌ای مدرن از اسب مذکور در میدان مسابقات میلان نصب شده است. این در حالی است که خیلی از ساکنان این شهر ترجیح می‌دهند این اسب به محل بهتری با شرایط مناسب‌تر انتقال یابد.

نابغه‌ی توسکان، دیوارنگاره‌ی شام آخر را به درخواست لودوویکو و در سالن غذاخوری صومعه‌ی سانتا ماریا دله گرتزیه (monastery of Santa Maria delle Grazie) کشید. یکی دیگر از کارهایی که داوینچی برای لودوویکو انجام داد، نقاشی سالا دله اسه (اتاق برج‌ها) در قصر اسفورزا (Sforza Castle) است. قصر اسفورزا قلعه‌ای است که خاندان حاکم میلان در آن ساکن بود و در حال حاضر به موزه تبدیل شده است. در میان آثار مختلفی که داوینچی خلق کرده است، این‌ها تنها نقاشی‌های دیواری شناخته‌شده‌ای هستند که تا به امروز حفظ شده‌اند. سالا دله اسه هم‌اکنون در دست بازسازی است و از سال ۲۰۱۳ تاکنون به روی عموم بسته بوده است. اما به مناسبت پانصدمین سال‌مرگ خالقش، این اثر با استفاده از نمایشی چند رسانه‌ای که در بینندگان را به سال‌های اولیه‌ی زندگی داوینچی در میلان می‌برد، در معرض تماشای همگان قرار داده شد.

تابلوی نقاشی «پرتره‌ی موسیقی‌دان»، اثر دیگری از داوینچی که اکنون در موزه‌ی لوور به نمایش در آمده است، به‌همراه ۲۹ طراحی دیگر و همچنین، ۱۱۱۹ برگه‌ای که روی‌هم‌رفته مجموعه‌ی ۱۲ جلدی «قوانین آتلانتیک» را تشکیل می‌دهند، نیز متعلق‌به آمبروزیانا هستند. کتاب قوانین آتلانتیک را شاید بتوان مهم‌ترین اثر در میان این آثار دانست؛ این اثر بزرگ‌ترین مجموعه از دست‌نوشته‌های داوینچی است که پس از مرگ وی جمع‌آوری شده‌اند. همیشه چند برگ از این مجموعه در آمبروزیانا در معرض دید تماشاگران قرار دارد.

موزه‌ی ملی علوم و فناوری لئوناردو داوینچی (National Museum of Science and Technology Leonardo da Vinci) در سال ۱۹۵۳ با هدف نمایش ماکت‌ها و مدل‌هایی برگرفته از ابداعات و اختراعات داوینچی افتتاح شد. این کار به مناسبت پانصدمین سال تولد وی انجام شد. ۷۰ سال است که موزه‌ی ملی علوم و فناوری لئوناردو داوینچی چندین نسل از دانش‌آموزان ایتالیایی را مسحور هنر داوینچی کرده و امسال هم به مناسبت پانصدمین سالگرد مرگ داوینچی، یک بار دیگر اقدام به برپایی دوباره‌ی گالری‌هایی از آثار مربوط‌به داوینچی کرده است. هدف از این کار را معرفی این هنرمند با توجه به دورانی که در آن می‌زیست، اعلام کرده‌اند.

کلودیو جیورجیونه (Claudio Giorgione)، مدیر و جمع‌آوری‌کننده‌ی آثار برای گالری‌های جدید، می‌گوید:

می‌خواهیم لئوناردو را در دوران تاریخی خود بکاویم. می‌خواهیم داستان این شکوه را با وضوح بیشتری روایت کنیم.

به عقیده‌ی جیورجیونه، داوینچی باید عاری از صفات افسانه‌ای که به وی نسبت داده شده است، به مردم شناسانده شود.

داوینچی، میلان را در سال ۱۴۹۹ ترک کرد و سال ۱۵۰۶، دوباره به آنجا بازگشت. سپس، باز هم میلان را ترک کرد و در مدت هفت سال، به شهرهای دیگری مانند پارما، فلورانس، مانتوا، ونیز، پاویا و چندین شهر دیگر سفر کرد و سرانجام در سال ۱۵۱۳ و مدت کوتاهی پس‌از آنکه جیووانی دی مدیچی به‌عنوان پاپ لئون دهم انتخاب شد، به رم رفت. او در رم در عمارتی در ویلا بلودیر (Villa Belvedere)، اقامتگاه تابستانی پاپ، اسکان داده شد. واتیکان، تنها نقاشی که داوینچی در رم خلق کرد را در اختیار دارد. این اثر، تابلوی «سنت ژروم» نام دارد و برای نمایش در مراسم پانصدمین سالگرد مرگ داوینچی، به موزه‌ی لوور قرض داده شده است.

اقامت داوینچی در رم با برگزاری نمایشگاه‌های مختلف در آکادمی ملی دای لینچی (National Academy dei Lincei) جشن گرفته شد. یکی از این نمایشگاه‌ها در پالازو کروسینی (Palazzo Corsini) به نمایش کتاب‌هایی مشغول است که متعلق‌به داوینچی بود. او درحدود ۲۰۰ جلد کتاب در کتابخانه‌ی خود نگاه می‌داشت و جالب است که گفته شود او، به «مرد بدون حروف» معروف است. چراکه از آموزش کلاسیک بهره‌ای نبرده بود.

در تمام طول مسیر جاده به‌سمت ویلا فارنسینا (Villa Farnesina)، که نقاشی‌دیواری معروف گالاتئای رافائل در آن قرار دارد، نمایشگاهی برپا شده است که به واکاوی تاثیرگذاری آثار داوینچی و میراث وی در رم می‌پردازد. در همین حین، نمایشگاه دیگری نیز به نام «نمایشگاه غیرممکن‌ها» شامل رونوشت‌هایی دیجیتال در اندازه‌های واقعی از همه‌ی نقاشی‌های منتسب به داوینچی و نیز، بازسازی خیالی از کارگاه وی در بلویدار است. اما، به‌طور یقین، جالب‌ترین نمایشگاهی که در این زمینه برپا شده است، نمایشگاه «لئوناردو در آثار ترجمه» است که تکثیر و ترویج تحقیقات داوینچی در قرن نوزدهم را موضوع کار خود قرار داده است.

نمایشگاه فوق، آثاری از لوئیجی کالاماتا (Luigi Calamatta) را نیز به نمایش گذاشته است. کالاماتا (زمان تولد ۱۸۰۱؛ زمان مرگ ۱۸۶۹)، هنرمندی ایتالیایی است که به‌خاطر کپی شاهکارهای معروف هنری و حکاکی آن‌ها معروف است. او در سال ۱۸۲۲ به پاریس نقل‌مکان کرد و به‌لطف دوستی با ژان اگوست دومینیک انگر (Jean Auguste Dominique Ingres) از نقاشان نئوکلاسیک فرانسوی، اجازه حکاکی از روی پرکرشمه‌ترین اثر داوینچی، یعنی تابلوی نقاشی مونا لیزا، را به دست آورد. این اثر، اسیر شهرت فراگیر خود شد و اکنون در موزه‌ی لوور نگهداری می‌شود. این اثر، کاری پرکار و طاقت‌فرسا بود که تولید آن از ۱۸۲۶ تا ۱۸۵۴ ادامه یافت. اولین بار، این اثر در سال ۱۸۵۵ و در نمایشگاه جهانی پاریس (Universal Exhibition of Paris) به‌نمایش درآمد.